ხალხში ასეთი ნიშანია: შინაურ ცხოველებს არ უნდა დაარქვან ადამიანის სახელები. ამ გამოუთქმელი აკრძალვის მიუხედავად, ხშირად ისმის, თუ როგორ უწოდებენ კატას ვასკა, ხოლო ძაღლს - მიშკას. რა აზრი აქვს ამ ცრურწმენას და რა არის არგუმენტები”მომხრე” და”წინააღმდეგ”.
ისტორიული ტრადიცია
რუსულ ენაში არსებობს ნორმები, რომლებიც სახელებს გამოყოფს სხვადასხვა ტიპებად. ანთროპონიმები ხალხის სახელებია, ზოონიმები კი ცხოველების მეტსახელებია. გამოდის, რომ რუსული ენის ძალიან წესებში ცხოველებისა და ადამიანების სახელების გამიჯვნა ხდება.
მანამდე, როდესაც ეკლესიას უფრო მეტი გავლენა ჰქონდა რუსეთში, მკაცრად იკრძალებოდა ცხოველების ადამიანის სახელების მოწოდება. ყველა ადამიანის სახელის უკან დგას წმინდანი. ძაღლს ადამიანის სახელი მიენიჭოს, ეს არის ზეციური მფარველის შეურაცხყოფა.
არსებობს კიდევ ერთი მიზეზი, რის გამოც არასასურველია ცხოველებისთვის ადამიანის სახელების მიცემა. თქვენს ოჯახს შეიძლება ერთხელ ჰყავდეს ადამიანი ამ სახელით და აღმოჩნდება, რომ თქვენ, ამრიგად, შეურაცხყოფთ წინაპრების ხსოვნას, თუკი თქვენს კნუტს მაშას და თქვენს ეზოს ძაღლს დანკას უწოდებთ. გამოდის, რომ ადამიანის სახელის სახელი ამორტიზებულია და წყვეტს არაფრის მნიშვნელობას.
ეთიკური მხარე
არსებობს კიდევ ერთი მიზეზი, რის გამოც არასასურველია ცხოველებისთვის ადამიანის სახელების მიცემა. მაგალითად, არავინ არ არის დაზღვეული იმაში, რომ ერთ დღეს თქვენი ვაჟი ან ქალიშვილი არ მოუტანს სახლში საყვარელ ადამიანს, რომლის სახელიც ემთხვევა თქვენი შინაური ცხოველის სახელს, ამიტომ უმჯობესია აღარ გააკეთოთ რისკი და თქვენს შინაურ ცხოველებს ტრადიციულ სახელებს უწოდებთ.
