2010 წლის ერთ-ერთი სატელევიზიო სენსაცია იყო სერიალი "სკოლა". ამ პროექტმა დიდი ყურადღება მიიპყრო მაყურებლისა და კრიტიკოსების მხრიდან, პირველ რიგში, მისი შეთქმულების - თანამედროვე სკოლაში არსებული ურთიერთობისა და პრეზენტაციის სტილის გამო.
ამ პროექტის დირექტორი იყო ვალერია გაი გერმანიკა, რომელიც უკვე ცნობილი იყო თავისი ნამუშევრით "ყველა მოკვდება, მე კი დავრჩები", რომელმაც მიიღო ერთ-ერთი პრიზი კანის კინოფესტივალზე.
სატელევიზიო სერიალის თემა იყო თანამედროვე საშუალო სკოლის მოსწავლეების ცხოვრება, მათი ურთიერთობა ერთმანეთთან, მშობლებთან და მასწავლებლებთან. სურათზე მოცემულია თანამედროვე რუსული სკოლისთვის დამახასიათებელი პერსონაჟები. სერიალის მიზანი ზუსტად იყო რეალობის დემონსტრირება, როგორც ეს რეჟისორმა გააცნობიერა. ამას ხელს უწყობდა გადაღების მანერა - არ იყენებდნენ სამფეხა და დეკორაციებს, ასევე კულისებში დამატებით მუსიკალურ აკომპანიმენტს. ეს სერიალს ფსევდო-დოკუმენტურ სახეს უნდა აძლევდეს.
სულ გამოვიდა ფილმის 69 ეპიზოდი. პირველი სერიით, თხრობის ცენტრი არის ჩვეულებრივი მოსკოვის სკოლის მე -9 "A" კლასი. თხრობაში საკმაოდ რთულია მთავარი პერსონაჟების გამოყოფა; რამდენიმე ამბავი ერთდროულად ვითარდება. მთავარ თემად შეიძლება ჩაითვალოს ის შინაგანი კონფლიქტები, რომლებიც სტუდენტებს შორის ჩნდება ერთმანეთში. ისინი შეიძლება გამოწვეული იყოს როგორც უბრალო სიძულვილით, ასევე უპასუხო სიყვარულით. დირექტორი სკოლას აჩვენებს, როგორც საკმაოდ სასტიკ სამყაროს, სადაც თინეიჯერები რეგულარულად აზიანებენ ერთმანეთს.
არანაკლებ რთულია ურთიერთობა ბავშვებსა და მშობლებს შორის. სერიალში შეიქმნა ანა ნოსოვას იმიჯი - ბებია და ბაბუა აღზრდილ გოგონას, მაგრამ განიცდის მათი გადაჭარბებული სიყვარულისა და ზედმეტი დაცულობის ტვირთი. საინტერესოა ისეთი გმირიც, როგორიცაა ვადიმ ისაევი, რომელსაც მამის ალკოჰოლიზმი უბიძგებს რადიკალურ პოლიტიკურ იდეებთან გატაცებისკენ.
სიუჟეტში დიდი ყურადღება ექცევა მასწავლებლებს. ზოგი მათგანი დადებითი მხრიდან ჩანს, მაგრამ ხშირად მათი ავტორიტეტი არ არის საკმარისი სკოლაში სიტუაციის გასაკონტროლებლად.
სერიალის სიუჟეტმა და მასალის პრეზენტაციის მანერა საზოგადოების მხრიდან არაერთგვაროვანი რეაქცია გამოიწვია. მაგრამ დირექტორის პოზიციის მომხრეებიც და მოწინააღმდეგეებიც ეთანხმებიან იმას, რომ სკოლის ცხოვრება საკმაოდ უსიამოვნო მხრიდან იყო ნაჩვენები. საკითხავია, რამდენად შეესაბამება ეს სურათი რეალობას.
