ეს სანახაობრივი და გამორჩეული ცეკვა თავდაჯერებულად იპყრობს სცენურ სამყაროს. უნდა ითქვას, რომ ბევრი ქორეოგრაფი ამ სტილს ცეკვად არ თვლის. როგორც იტყვიან, მოდა არის პლასტიკური პოზების ნაკრები. ასეა თუ ისე, ეს მიმართულება პოპულარობას იძენს და ბევრ საცეკვაო სკოლაში ისინი მოდაში ცეკვას ასწავლიან.
ცეკვის ისტორია გასული საუკუნის 60-იან წლებში დაიწყო ამერიკაში. იგი თავდაპირველად შესრულდა აშშ – ს ლათინო – ამერიკულ და ნეგროულ ადგილებში. იმ დროს, არატრადიციული სექსუალური ორიენტაციის წარმომადგენლები ქალის ტანსაცმელში იყვნენ გამოწყობილები და ჰარლემში ბურთები ასრულებდნენ.
ამ სტილმა მოიპოვა დიდება ოთხმოცდაათიანი წლების ბოლოს. ეს პოპულარულ იქნა მომღერალ მადონას მიერ და დოკუმენტური ფილმი Paris is Burning. ფილმმა უამრავი ჯილდო მოიპოვა, ხოლო მოდელის სტილი მყარად დამკვიდრდა დისკოთეკებსა და საცეკვაო სკოლებში. ის დღემდე პოპულარული ხდება.
მის დამფუძნებლად მოცეკვავე უილი ნინჯა ითვლება. სწორედ მან გააერთიანა ჟურნალ Vogue– ის მოდელების უჩვეულო პოზები, სიარული და მკვეთრი მოძრაობები მთლიან წარმოდგენებში.
ცეკვის გამორჩეული თვისებაა მოცეკვავის მკვეთრი გაყინვა ერთ პოზაში გარკვეული პერიოდის განმავლობაში, შემდეგ კი მოძრაობის გაგრძელება. მოცეკვავე ავლენს მანერულ პოზებს, რომლებიც კინოვარსკვლავების ფოტოებს მოგვაგონებს. ასევე გამოიყენება პოდიუმზე მოდის მოდელების პრეტენზიული სიარული.
სტილს თავდაპირველად პრეზენტაცია, შემდეგ კი შესრულება ერქვა. ეს არაჩვეულებრივი სტილი მოცეკვავეს სჭირდება, გამოავლინოს და გამოიყენოს მთელი თავისი სამსახიობო ნიჭი და შემოქმედება. მასში მნიშვნელოვან ადგილს იკავებს იმპროვიზაცია.
